PARA MAYORES DE 25



Cuando era pequeña y acababa el cole, me invadía una sensación de alivio que sólo duraba unos días. Después, tenía unas ganas terribles de volver. No soy animal de descanso, sino más bien un tanto hiperactiva o es que me va la marcha. Necesito a cada momento que mi cabeza esté ocupada, buscar nuevas metas, nuevas cosas para que el corazón siga latiendo. Así, después de dos intensas semanas de estudio para los exámenes, me encuentro en esa burbuja de alivio que más pronto que tarde explotará. Y es que este curso me lo he pasado la mar de bien.

Desde la perspectiva de mis 40 (y dos) años, el volver al cole era un reto, ¿podría coger el ritmo después de tanto tiempo? Estudiar ha sido siempre mi pasión, y más que estudiar es una malsana sed de conocimientos, como aquel personaje barojiano. Y digo malsana, porque me produce desazón, me produce una gran ansiedad que llegue la noche, que me embargue el sueño y tener la impresión de que todavía me quedan un montón de cosas para aprender.

He conocido a unas personas con mis mismas inquietudes, cuando pensaba que yo era un bicho raro en este mundo. Mis compañeros de clase me han demostrado que todavía podemos confiar en la solidaridad...

- Ei, dona’m fotocopies pel Diego, la Silvia i la Quima…
- Em pots pasar les fotocopies del resum?
- Tu com has fet aquest comentari?
- Aquí t’envio el treball sobre El arbol de la ciencia que jo he fet, per si pot servir d’alguna cosa.
- Si no pots venir, tranquila, ja t’agafo els apunts.

Y estoy segura de que, apruebe o no apruebe, difícilmente podré olvidar este curso para mayores de 25. Echo de menos a todos, los que han llegado hasta el final y los que se han quedado en el camino, que no por eso tienen menos mérito.
Espero no dejarme a nadie:
Aida, Silvia, Cristian, Diego, Silvia, Ricard,Carles, Francesc, Anna, Quima, Maite, Alex, Puri... y los profes, Anna, Jordi, Jesus, Eulalia, que han sufrido hasta el último momento con nosostro y tanto se han interesado, sobre todo nuestra "mamá" Lola. Un fuerte beso y gracias por ofrecerme vuestrra amistad.

4 comentarios:

  1. Molta sort, Charo!! Et mereixes aprovar només per l'entusiasme, per la força que li poses a les coses... Tant de bo que un 10% dels estudiants que corren per les facultats tinguessin la teva empenta i les teves ganes d'aprendre. I dic un 10%, perquè avui estic optimista!!

    Un petonàs ben fort. (Ah, per cert, aquest cap de setmana que ve acabem les funcions a la Riereta. Si veniu, segur que us desintoxiqueu dels examens, de la feina, etc. És una obra per passar-s'ho bé. I a més, crec que no et perdonaries mai no veure el que fa el teu germà en aquesta obra... Riuràs una bona estona amb ell. T'ho dic de veritat.)

    ResponderEliminar
  2. Estudiar es algo estupendo. Lo supe desde siempre, y desde siempre tengo libros en mis manos. Yo acabo de terminar cinco años de francés. Me siento igual de contenta que cuando terminé el inglés. Y ahora... pues ahora hay que seguir dándole a la cabeza, leyendo, escribiendo, investigando... porque no hay cosa mejor que esa: saber, saber, cuanto más mejor.

    Un beso y suerte con lo que vendrá a continuación para tí.

    ResponderEliminar
  3. Monique, soy tozuda, más que perseverante. Y vuando se me mete algo en la cabeza, pues que no paro hasta que lo consigo, aunque a veces no se consigue todo y hay que saber aceptar las derrotas. Es parte de la vida también. Pero no es mi caso, HE APROBADO!!!!

    ResponderEliminar
  4. Mari Carmen, es como una enfermedad eso de querer aprender continuamente, pero cuando lo consigues, cuando te das cuenta de que sabes algo nuevo hay una satisfacción enorme. Auqnue tú eres una crack, has hecho inglés, francés, madre mía eso si que tiene mérito.

    Gracias a todos, amigos. Me siento acompañada y arropada.

    ResponderEliminar

Hola, te contestaré en cuanto pueda.

Recuerda que no está permitido insultar ni menospreciar a nadie en los comentarios por lo que serán revisados antes de publicarse.

LA CIUDAD DONDE TODO LLEGÓ

Vistas de página en total